List ks. Biskupa Ordynariusza – Zygmunta Zimowskiego

BISKUP ZYGMUNT ZIMOWSKI

L.dz. 328/03

Eminencjo, Najdostojniejszy Księże Kardynale
Zwracam się do Waszej Eminencji z gorącą prośbą o pozwolenie na koronację koronami papieskimi Obrazu Matki Bożej Miłosierdzia, zwanej Ostrobramską w Skarżysku-Kamiennej, w powierzonej memu pasterzowaniu Diecezji Radomskiej. Pragnę przekazać Waszej Eminencji informację, iż Konferencja Plenarna Episkopatu Polski obradując w Warszawie w dniach 12 i 13 marca prośbę niniejszą poparła (załącznik n. 1). Otrzymałem także pismo od księży Dekanatu Skarżyskiego zawierające prośbę rozpoczęcia starań o koronację Obrazu Matki Miłosierdzia.

Jestem przekonany, że koronacja Obrazu w Skarżysku-Kamiennej przyczyni się do jeszcze żywszego wzrostu kultu Matki Miłosierdzia, będzie znakiem wdzięczności Bogu za otrzymane łaski i przyniesie nowe, obfite duchowe owoce.

Eminencja pozwoli, że do powyższej prośby dołączę kilka informacji o Sanktuarium w Skarżysku-Kamiennej. Sanktuarium to – choć młode – jest pewnego rodzaju świadectwem ostatnich kilku wieków historii naszej ojczyzny (załącznik n. 2). W Polsce, szczególnie w czasie rozbiorów, wierni pielgrzymowali przede wszystkim do dwóch sanktuariów maryjnych: na Jasną Górę i do Ostrej Bramy. Tę prawdę uwiecznił nasz wieszcz narodowy Adam Mickiewicz w znanej wszystkim Polakom inwokacji: Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie. Kult Matki Bożej Ostrobramskiej był i jest mocno wpisany w serca Polaków zarówno w kraju, jak i na emigracji. Warto w tym momencie wspomnieć, iż Sługa Boży Stefan kardynał Wyszyński w swoich zapiskach zaznacza, że właśnie do tych dwóch sanktuariów pielgrzymowali jego rodzice.

Koronacja Obrazu Matki Miłosierdzia w Wilnie 2 lipca 1927 roku przyczyniła się bardzo do rozwoju kultu Matki Miłosierdzia w całej Polsce. Od wojny 1939 roku nawiedzenie sanktuarium ostrobramskiego w Wilnie stało się dla milionów Polaków prawie niemożliwe. Kult Matki Bożej Ostrobramskiej był jednak nadal żywy. W wielu świątyniach zawieszano obrazy Matki Bożej Ostrobramskiej. Między innymi w katedrze białostockiej zbudowano na ścianie zarys Ostrej Bramy, umieszczając kopię wileńskiego Obrazu. Kopia ta została, dzięki pozwoleniu Waszej Świątobliwości, uroczyście koronowana 5 czerwca 1995 roku.

Kult Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia zrodził pragnienie, zasygnalizowane biskupom, aby powstała wierna – także architektonicznie przypominająca sanktuarium wileńskie – replika Ostrej Bramy w miejscu, które aktualnie będzie łatwo dostępne dla wszystkich pielgrzymów. Bóg pozwolił, że miejscem tym stało się miasto Skarżysko-Kamienna, miasto kolejarzy i robotników, ważne skrzyżowanie szlaków kolejowych i drogowych.

Był to jednak czas rządów komunistycznych, które bardzo utrudniały budowę świątyń. W miejscu, gdzie dziś stoi ostrobramskie sanktuarium, w latach 1980-1981 odprawiana była Msza święta w maleńkim kiosku, wszyscy wierni w lecie i w zimie stali na zewnątrz. Władze administracyjne w rozmaity sposób zabraniały odprawiania nabożeństw w tym miejscu. Wierni jednak, mimo zakazów i zagrożeń, wytrwali.

Z wyżej wymienionych racji uważam, że mury skarżyskiego sanktuarium sięgają w wielowiekową miłość Narodu do Matki Miłosierdzia, wpisaną mają w swoją historię granicę oddzielającą centralną Polskę od Wilna, wpisaną mają także pamiątkę trudności życia Kościoła w okresie PRL-u.

Dołączam jeszcze kilka informacji, dla pełniejszego przedstawienia skarżyskiego sanktuarium:

25 stycznia 1986 roku – erekcja parafii Matki Bożej Miłosierdzia.
30 maja 1988 roku – rozpoczęcie budowy.
10 czerwca 1988 Wasza Świątobliwość poświęcił kamień węgielny pod budowę sanktuarium.
15 października 1989 – uroczyste wprowadzenie Obrazu Matki Miłosierdzia.
22 października 1989 pierwszą Mszę świętą w kaplicy Matki Bożej Ostrobramskiej celebruje Jego Eminencja ksiądz Henryk kardynał Gulbinowicz.
25 lipca 1990 roku przybywa do sanktuarium pielgrzymka 45 kapłanów z USA.
14 lipca 1991 roku przybywa jako pielgrzym do sanktuarium Nuncjusz Apostolski ks. arcybiskup Józef Kowalczyk.
17 maja 1992 roku przy Sanktuarium utworzona zostaje Kapituła kolegiacka, której szczególnym celem jest szerzenie kultu Matki Miłosierdzia.
17 maja 1992 roku sprowadzono relikwie świętego Rafała Kalinowskiego. Uroczystościom przewodniczył ks. Franciszek kardynał Macharski.
12 września 1993 roku Prymas Polski Józef kardynał Glemp konsekruje świątynię, przy której zbudowana jest, analogicznie do sanktuarium wileńskiego, brama z kaplicą Matki Miłosierdzia.
23 października 1994 roku obchodzono pięciolecie Sanktuarium. Uroczystościom przewodniczył ks. Henryk kardynał Gulbinowicz.
12 listopada 1995 roku Nuncjusz Apostolski ks. arcybiskup Józef Kowalczyk odczytał dekret Waszej Świątobliwości ogłaszający Maryję, Matkę Miłosierdzia Patronką miasta Skarżysko-Kamienna.
16 listopada 1997 roku ks. arcybiskup Stanisław Nowak uczcił Matkę Miłosierdzia umieszczając obok Obrazu srebrną różę, dar Polonii z Chicago, poświęconą przez Jana Pawła II.
16 listopada 2000 roku Biskup Radomski Jan Chrapek erygował Drogę Krzyżową utworzoną wokół Sanktuarium.
16 listopada przybył jako pielgrzym i odprawił Mszę świętą ks. Audrys kardynał Backis, metropolita wileński.
6-8 maja 2002 – Kongres Mariologiczno-Maryjny z udziałem przedstawicieli sanktuariów maryjnych w Polsce.
22 czerwca 2002 roku Jego Eminencja ks. Henryk kardynał Gulbinowicz, wraz ze mną przewodniczył uroczystościom jubileuszowym 75 lat koronacji Matki Miłosierdzia w Wilnie. W tym dniu otwarty i poświęcony został przy Sanktuarium Dom Miłosierdzia.

Z roku na roku widoczny jest wzrost ruchu pielgrzymkowego. Jednak dokładną ilość przybywających przed ukoronowane Oblicze Matki Miłosierdzia nie jesteśmy w stanie określić, gdyż bardzo wielu nawiedza Sanktuarium nie zgłaszając swojej obecności. W Księdze Pielgrzymów rocznie odnotowane jest około 300 – 350 grup autokarowych oprowadzanych przez przewodnika z różnych stron Polski, a także z Litwy, Łotwy, Białorusi, Anglii, Francji, USA, Kanady, Australii. Ponad 3000 kapłanów pielgrzymów celebrowało Mszę świętą przed Obrazem Matki Miłosierdzia. Grupy stanowe i zawodowe z miasta i okolic rok rocznie zawierzają siebie, rodziny i miejsca pracy Matce Miłosierdzia – Patronce Miasta.