Po zakończeniu Wielkiego Postu nadchodzi Wielkanoc, która jest najstarszym i najważniejszym świętem chrześcijańskim. Wielkanoc obchodzi się od II wieku na pamiątkę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jest to święto ruchome. Sobór z Nicei w 325 roku ustanowił datę jego obchodzenia na okres pomiędzy 22 marca a 25 kwietnia, która wypada zawsze w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. Poprzedzający je tydzień jest okresem wspominania najważniejszych dla wiary chrześcijańskiej wydarzeń i nosi nazwę Wielkiego Tygodnia. Wszystkie symbole wielkanocne są związane ze zmartwychwstaniem i odradzającym się życiem. Nawiązują one do sił nadprzyrodzonych, według najstarszych wierzeń mających władzę nad życiem
i śmiercią. Tradycja Wielkanocy zawiera również wyraźne elementy kultu zmarłych, w którym dominuje wiara w nieśmiertelność duszy i zmartwychwstanie.
Święta wielkanocne rozpoczyna Msza rezurekcyjna. Do najbardziej charakterystycznych polskich zwyczajów związanych z rezurekcją należało strzelanie z armat i innych rodzajów broni. Obecnie Msza rezurekcyjna odprawiana jest z samego rana. Po odmówieniu wspólnej modlitwy przy Grobie Pańskim kapłan oznajmia wiernym radosną nowinę zmartwychwstania, po czym rozpoczyna się procesja z Hostią, monstrancją i figurą Chrystusa. Procesja trzykrotnie obchodzi kościół. Następnie kapłan uroczyście udziela zgromadzonym błogosławieństwa. Najświętszym Sakramentem, a zaraz potem rozpoczyna się uroczysta Msza święta, która jest poświęcona zmartwychwstaniu oraz najważniejszym wydarzeniom z nim związanym. W okresie Wielkanocy kapłan przywdziewa szaty liturgiczne w kolorze białym, złotym lub srebrnym. Po powrocie z Mszy siada się do wspólnego uroczystego wielkanocnego śniadania, podczas którego współbiesiadnicy dzielą się tradycyjnie poświęconym jajkiem i składają sobie życzenia, co, podobnie jak bożonarodzeniowy zwyczaj łamania się opłatkiem, stanowi wyraz przyjaźni.
Wielkanoc została poprzedzona w tradycji chrześcijańskiej długim okresem postu i wyrzeczeń, czemu towarzyszy zaduma nad wartością i sensem życia. Warto pamiętać, że to w istocie święto nadziei, radości i życia, które triumfuje nad śmiercią.