W niedzielę, 27 października przeżywamy rocznicę poświęcenia kościoła. To wyjątkowe poświęcenie dotyczące kościoła i ołtarza ma swoją nazwę – jest to konsekracja. Od tego momentu dany budynek staje się miejscem przeznaczonym do słuchania Słowa Bożego, sprawowania Eucharystii oraz pozostałych sakramentów, miejscem przechowywania Ciała Chrystusa w tabernakulum, a w końcu przestrzenią spotkania Kościoła pisanego wielką literą.
A czym właściwie jest „Kościół”?
Pisząc o „Kościele” św. Paweł opowiada o ludziach, którzy tworzą wspólnotę razem ze świętymi. Wspólnotę, która jest ciągle żywotna, która wciąż rośnie na chwałę Boga i która cały czas jest budowana z „żywych kamieni”.
To właśnie ten „Kościół”, czyli wspólnota wiernych jest sercem parafii, bo to przecież ludzie tworzą parafię. Jednocześnie w tym dniu wspominamy, że to właśnie ludzie, którzy pragnęli miejsca na modlitwę poświęcili czas, zdrowie, zdolności, wiele pracy by powstała świątynia. „Kościół” (wspólnota ludzi) wybudował „kościół” (budynek).
I za to jesteśmy wdzięczni wszystkim, którzy w tym mieli swój udział: tym którzy planowali, budowali, sprzątali, organizowali pracę, ofiarowali środki materialne i tym, którzy omadlali powstanie świątyni.
Trzecie rozumienie świątyni, które przedstawia św. Paweł, to patrzenie na człowieka jako na tego, w którym przebywa Bóg. Niech do tego prowadzi nas dzisiejszą uroczystość, aby – dziękując za piękny budynek przeznaczony do modlitwy, aby gromadząc się we wspólnocie ludzi naśladujących Chrystusa
– w sobie samym czynić miejsce dla Ducha Świętego, który przebywa we wnętrzu ludzi wierzących.