Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny uprzytamnia, że kluczową postawą w naszej relacji do Boga jest pokora. Pokorą nie jest sztuczne poniżanie się, podkreślanie „na zapas” własnej małości. Pokora opiera się w znacznym stopniu na szczerości wobec Boga, wobec innych i wreszcie wobec siebie samego. Rodzi się z coraz głębszego poznawania Boga – wówczas odkrywa się, jak bardzo nieoczywiste jest Jego działanie. Tylko będąc blisko Boga można zobaczyć Jego piękno, można się Nim zachwycić, zadziwić, a także zobaczyć, jak bardzo mali i znikomi jesteśmy wobec Niego i jak nie zasługujemy na bycie dopuszczanymi do tajemnic, do których nas zaprasza. Nie przypadkiem Maryja, z ludzi Mu najbliższa, zachowywała przeważnie milczenie i stale „rozważała te sprawy w swoim sercu”.
Udziałem Maryi stało się to decydujące i tajemnicze przeżycie: Bóg wywyższa pokornych i poniża pysznych. Pokora jest wyjaśnieniem tajemnicy Maryi i Jej wyboru. Ona stała się „pełna łaski”, ponieważ nie było w Niej nic własnego.
